عاشقانه های من برای خانم ترین،خانم های دنیا...برای یه بی معرفت مغرور...مینویسم برای عشقم ღღღ˙·٠•●♥نگین♥●•٠·˙ღღღ که شاید هیچ وقت دستانش سهم من نباشد...
ميدانم روز مرگم...
غمگين خواهى بود!
نه براى من
من كه مدت هاست رفته ام...
براى خودت!
ديگر كسي نيست
كه با تمام وجود
تو را دوست بدارد
ديگر كسي نيست
كه بي محلى هايت را
طاقت بياورد.
ديگر كسي نيست
كه براى ديدن لبخند زيبايت
دنيا را به رقص بياورد
ديگر كسى نيست
كه خدايش باشى
كه پرستش ات كند
غمگين ميشوى
نه براى من
براى خودت!
كه جز دفتر شعرهايم
در ياد هيچكس ماندگار نخواهى بود
كه آرام آرام
فراموش خواهى شد..
خیلی سخته که هرشب تموم حرف دلت رو بنویسی تا براش بفرستی ولی دستت نره send رو بزنی ..
واسه همین یه بار میخونی خودت که چی نوشتی ... بعد آروم آروم پاکش میکنی . . . !!!
كلافە كردە ای مرا ، چرا نگاھت از نوشتەھای من قشنگتر است؟
خــــــدايـــــا...
آغوشت را امشب به من می دهی ؟
برایِ گفتن!چیزی ندارم
اما برای ِ شنفتن ِ حرفهایِ تو گوش بسیار . .
می شود من بغض کنم
تو بگویی :
مگر خدایت نباشد که تو اینگونه بغض کنی . .
می شود من بگویم خدایا ؟
تو بگویی : جانِ دلم . .
می شود بیایی ؟
تــــمــــنــــا می کنم...
کاش بجای این همه تنهایی
الان پیش هم بودیم
سرت را روی پاهام میذاشتی
ما هم یه بار باهم میبودیم
نزدیک هم بدون هیچ نگرانیی
دیگه نمیکشم نفسم...!
تو رو میخوام
میفهمی ؟ تو رو فقط تو...
وصیت نامه ی عشق
مرا در روزی بارانی دفن کنید تا آتش قلبم خاموش گردد و در
طابوتی بگذارید از چوب تا بدانند عشق من مانند چوب خاکستر شد
دستهایم را بر روی سینه ام قرار بدهید تا بدانند همیشه دوست
داشتم کسی را در آغوش بگیرم چشمهایم را باز بگذارید تا بدانند
همیشه چشم انتظار بودم صورتم را رو به غروب آفتاب بگذارید تا
بدانند عشق من غروب کرده و زندگی ام تمام شد . مرا در آفتاب
بگذارید تا بدانند عشق من شعله ور شد
گاهی دلم میخواد, وقتی بغض میکنم,
خدا از آسمان به زمین بیاد,
اشک هامو پاک کنه, دستم را بگیره و
بگه: اینجا آدما اذیتت میکنن؟!!!
بــیـــا بــــــریــــــــم
دیدید...!!!
نوشته‌هایی هستند که خواندنشان سنگین است
حالت را عوض می کنند. ضربان قلبت را بالا میبرند
و پُراند از غم ِشیرین...
دوست داری مرورشان کنی
و بعد هم یادداشتی پایش بنویسی .
اما بعضی نوشته‌ها سنگین‌تر‌اند...
نمیتوانی بیش از یکباربخوانیشان.
خط به خط که پایین میروی کلماتش ...
آوار میشوند بر سرت...
بر شانه‌هایت سنگینی می کنند "
بس که درد دارند بس كه تو را نوشته‌اند
نمیدانم چرا چشمانم گاهی بی اختیار خیس میشوند...میگویند حساسیت فصلی است...اری من به فصل فصل این دنیای بی تو حساسم...
چه ساده بودم
ان هنگام که می پنداشتم
شکستن دل بدترین حادثه ی عالم است
امروز که دلم شکست و عالمی تکان نخورد
به سادگی خود میخندم....
خدایا چند شبه احساس میکنم خیلی دلتنگ تنها بهانه ی زندگی ام هستم ولی حق ندارم بهش پیام بدم...خدایا دلم برا نگینم تنگ شده...خدایا دیگه چیزی بهت نمیگم...
فقط میگم：خدایا خیلی مردی ...
کسی را دوست دارم که میدانم هیچگاه به او نخواهم رسید و
هیچگاه نمیتوانم دستانش را بفشارم.
یکی را دوست دارم که میدانم او برایم یکی نیست.
یکی را برای همیشه دوست دارم کسی که هرگز باور نکرد عشق مرا.
کسی که هرگز اشکهایم را ندید و ندید که چگونه از غم و دوری و دلتنگی اش پریشانم.
یکی را تا ابد دوست دارم کسی که هیچگاه درد دلم را نفهمید.
و یکی را در قلب خویش عاشقانه دوست دارم
کسی که نگاه عاشقانه ی مرا نمیبیند .
آری......
یکی را از ته دل صادقانه دوست دارم
کسی که لحظه ای به پشت سرش نگاه نکرد.
نگاه نکرد که من چگونه عاشقانه دنبال او میروم .
یکی را دوست دارم ولی او هرگز این دوست داشتن را باور نکرد .
نمیداند که چقدر دوستش دارم.
یکی را با همین قلب شکسته ام با تمام احساساتم بی بهانه دوست دارم.
کسی که با وجود این که قلبم را میشکند اما هنوز هم در این قلب شکسته من جا دارد.
کسی که حتی مرا کمتر از هر کسی نیز دوست نمیدارد.
یکی را دوست دارم با اینکه این دوست داشتن
دیوانگیست
اما ...
من دیوانه وار او را دوست دارم...
برای دوست داشتنت محتاج دیدنت نیستم... اگرچه نگاهت ارامم میکند.
محتاج سخن گفتن با تو نیستم... اگر چه صدایت دلم را می لرزاند.
محتاج شانه به شانه ات بودن نیستم... اگر چه برای تکیه کردن ,
شانه ات محکم ترین و قابل اطمینان ترین است.
دوست دارم بدانی حتی اگر کنارم نباشی ...
باز هم نگاهت میکنم...
صدایت را می شنوم ...
و به تو تکیه میکنم...
همیشه با منی , و همیشه با تو هستم , هر جا که باشی.
خیلی سخته به خاطر کسی که دوستش داری
همه چیز رو از سر راهت خط بزنی
بعد بفهمی
خودت تو لیستی بودی که
اون به خاطر یکی دیگه خطت زده...
دلتنگ یک نفر که باشی
همه هم که باشند
هرقدر هم سعی کنی که شاد باشی
فایده ای ندارد
تو دلتنگ همان یک نفری
تا نیاید تا نباشد
هیچ چیز درست نمیشود
بگذار اعتراف کنم که بدجور دلم برایت تنگ شده
فکر نکن بی وفا هستم ، دلم از سنگ نشده...
اعتراف میکنم اینک در حسرت روزهای شیرین با تو بودنم
باور نمیکنم اینک بی توام
کاش میشد دوباره بیایی و یک لحظه دستهایم را بگیری
کاش میشد دوباره بیایی و لحظه ای مرا ببینی
تا دوباره به چشمهایت خیره شوم ، تا بر همه غم و غصه های بی تو بودن چیره شوم...
کاش میشد دوباره بیایی و لحظه ای نگاهت کنم ، با چشمهایم نازت کنم
در حسرت چشمهایت هستم ،چشمهایی که همیشه با دیدنش دنیایم عاشقانه میشد
بگذار اعتراف کنم که بدجور دلم هوایت را کرده
در حسرت گرمی دستهایت ، تا کی باید خیره شوم به عکسهایت ، هنوز هم عاشقم ، عاشق آن بهانه هایت...
کاش بودی و به بهانه هایت نیز راضی بودم ، کاش بودی و من دیگر از سردی نگاهت شاکی نبودم
هر چه خواستم از تو بگذرم از همه چیز گذشتم جز تو ، هر چه خواستم فراموشت کنم همه را فراموش کردم جز تو ، هر چه خواستم به خودم بگویم هیچگاه ندیدم تو را ، چشمهایم را بستم و باز هم دیدم تو را ، هر چه خواستم دلم را آرام کنم ، آرام نشد دلم و بیشتر بهانه تو را گرفت ، هر چه خواستم بگویم بی خیال ، بی خیالت نشدم و به خیالت تا جایی که فکرش هم نمی کنی رفتم...
میخواستم با تنهایی کنار بیایم ، دلم با تنهایی کنار نیامد ، میخواستم دلم را راضی کنم ، یاد تو باز هم به سراغم آمد ، میخواستم از این دنیا دل بکنم ، دلم با من راه نیامد ...
بگذار اعتراف کنم که دلم در چه حالیست ، بدجور از نبودنت شاکیست ، هر جا هستی برگرد که اصلا حالم خوب نیست....
چقدر سخته: یکی رو دوست داشته باشی؛ولی خودت رو لایقش ندونی تا بهش برسی چقدر سخته: تولد یکی رو هیچ وقت فراموش نکنی، ولی گرفتن هدیه ای که لایقش هست رو پیدا نکنی تا بهش بگی که همه آدم ها فراموش کار نیستند چقدر سخته: که ناخواسته ازکسی که دوستش داری جدا شی و اون موقع خواسته باشی که بهش بفهمونی که همیشه روی خاطرات غبار نمیشینه چقدر سخته: که خواسته باشی یکی دیگه فراموشت کنه، ولی خودت نتونسته باشی که از یادش ببری چقدر سخته: که به کسی پیغامی بدی، و اونهم جواب تو رو نده، و تو هم نتونسته باشی حرفی بزنی، چونکه اون در جوابت میگه که"مگه خودت اینجوری نخواستی
خيلي سخته كه بغض داشته باشي ، اما نخواي كسي بفهمه ... خيلي سخته كه عزيزترين كست ازت
بخواد فراموشش كني ... خيلي سخته كه سالگرد آشنايي با عشقت رو بدون حضور خودش جشن بگيري
... خيلي سخته كه روز تولدت ، همه بهت تبريك بگن ، جز اوني كه فكر مي كني به خاطرش زنده ای
... خيلي سخته كه غرورت رو به خاطر يه نفر بشكني ، بعد بفهمي دوست نداره
چه تلخه …!
خـــــــــودت مجبور بشی بزاری بری
اما دلت باهات نیاد ...
راستش را بخواهی ...
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ !!
ﺣﺴﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ,با ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﺴﺘﯽ ...
ﺑﺎﺵ !
ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺻﻼ ...
ﻓﻠﺴﻔﻪ ﯼ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮﺩ !
ﺍﺻﻼ ... ﻓﻠﺴﻔﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ !
ﺑﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﻦ ...
ﻋﺸﻖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ...
ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﻧﺪﻥ ...
ﻭ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﺘﻦ !
ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ...
ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ...
ﻧﺒﻮﺩﻥ ...
ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻦ ...
ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﻬﻢ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﺩﺭﺩ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺷﺪ
ﻭ ﺳﻬﻢ ﺗﻮ...
ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ!
ﮔﻔﺘﻢ ، ﻣﻦ شکاک ﻧﯿﺴﺘﻢ ... ﻭﻟﯽ حسودم !!
ﻭ حسادت ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻡ ...
ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ...
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ...
ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ...
ﻋﺎﺷﻘﺖ ...ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ !
ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻧﺸﺪ !! ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ِ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﺷﻮ ...
ﻭ ﺑﺮﮔﺮﺩ !ﻭ ﺑﺪﺍﻥ !
ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ...
ﻫﻤﯿﺸﻪ ...
ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮﺳﺖ...
ای تمام بود و نبودم......
بدان اگر حالا بین ما فاصله است
نباید نگران و دلگیر شوی......
فاصله عشق های مغمولی را از بین میبرد
ولی به عشق های بزرگ شدت میبخشد
مثل : « باد »
که شمع و خاموش میکنه و به شعله آتش
شدت می بخشد...
دوستت دارم بهترینم...
|
| |
| وب : | |
| پیام : | |
| 2+2=: | |
| (Refresh) | |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
بازدید دیروز : 0
بازدید هفته : 18
بازدید ماه : 20
بازدید کل : 6925
تعداد مطالب : 112
تعداد نظرات : 58
تعداد آنلاین : 1
